สำหรับวันนี้เราจะเห็นคนอยู่ประเภทหนึ่ง ที่คิดว่าตัวเองนั้น มีกว่าใครๆ จึงมักจะดูถูกคนอื่นเขาไปทั่ว หากคุณเองก็อาจจะเป็นหนึ่งในคนประเภทนี้หรือไม่เป็นก็แล้วแต่ อย ากให้อ่ า นบทความนี้ไว้เ ตื อ นตัวเองสักนิด ว่าคนเราไม่ควรดูถูกชีวิตคนอื่น ถึงแม้เราจะมีกว่าเขา
เพราะชีวิตมีขึ้น มีลง อ ย่ าดูถูกใคร บทเรียนชีวิตจากเรื่องจริงที่เ ตื อ นใจเราว่า ร ว ยแล้วอ ย่ าทะนงตนและลืมตัว ลำบากตอนแก่น่าอนาถใจที่สุด มีอ ดีตเจ้าของที่ดิน มากกว่า 500 ไร่ท่านหนึ่ง เล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่ รวมๆ กันทุกเขตของกรุงเทพ และเมืองใหญ่ๆ ทั่วประเทศ
ตอนนั้นเมื่อ 30 ปีที่แล้ว ผมพกเ งิ นในกระเป๋า กินดื่มครั้งละแสน ทำมาค้ าข า ยได้เ งิ นดีจริงๆ ลูกๆ ผมส่งเรียนเมืองนอ กหมด ไม่ต้องทำงาน เรียนอ ย่ างเดียว เมียผมชอบเล่นหุ้น หุ้นก็ขึ้นเอาๆ เรามีเ งิ นสดหล า ยร้อยล้าน มีญาติผมคนหนึ่งเดือ ดร้อน มายืมเ งิ นผม ผมด่าเขาซะไม่มีชิ้นดี
แต่ก็ให้เ งิ นไปนะแสนนึง แล้วบอ กเขาว่า ไม่ต้องมาหาผมอีกนะ ผมให้ทาน เขารับเ งิ นพร้อมน้ำต า ตอนนั้นผมไม่รู้หรอ กว่าเขาจะรู้สึกยังไง ปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้ง แต่ปีน้ำท่วม น้ำพัดทุกอ ย่ างไปจากชีวิตผมจริงๆ รถผม 19 คัน บ้านอีก 5 หลัง ที่ดินทั้งหมดและเ งิ นสดที่เคยมี
แฟนผมเล่นหุ้นเจ๊งไปสี่ร้อยกว่าล้าน ลูกๆ ทำธุรกิจก็หมดตัว ข า ดทุนย่อยยับ ภายใน 2 ปี สิ่งที่ผมมีมันห า ยไป เหลือไว้เพียงหนี้สินสองร้อยกว่าล้าน ปัจจุบันผมคือคนหมดตัว เช่าห้องแถวอยู่ พอได้ข า ยก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิต รอความต า ยไปวันๆ เมียผมก็ไม่มีกะจิตกะใจทำอะไร ลูกๆ ผมก็ไม่เคยเห็นหน้า ตอนนี้ผมอายุ 76
ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยว ล้างจาน ทุกวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบากตอนแก่ เ งิ นค่าเช่าห้องนี้ ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่าเขา แล้วให้เขาไปแสนนึง ลูกเขายื่นเ งิ นให้ผมแสนห้า แล้วบอ กผมว่า พ่อผมบากหน้าไปยืมเ งิ นคุณลุง เพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพย าบ า ลผ่ า ตัดสมอง พ่อนั่งร้องไห้ คุณลุงด่าแล้วโยนเ งิ นให้เหมือนหมา
ลุงบอ กว่าจะตีพ่อ พ่อก็ยอม เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใด ต่อให้ร่างกายและจิตใจเ จ็ บแค่ไหนพ่อก็ยอม ถ้ามีเ งิ นจะคืนให้คุณลุง แสนนี้ผมคืน ห้าหมื่นคือ ดอ กเบี้ย เราไม่มีหนี้บุญคุณกัน แต่ถ้าคุณลุงลำบาก คุณลุงมายืมกับผม ผมจะให้กู้ ผมจะไม่ด่าคุณลุงเหมือนที่คุณลุงด่าพ่อผม
จริงๆ ถ้าไม่มีเ งิ นของคุณลุง ผมคงต า ยไปแล้ว แต่ถ้าพ่อผมไม่อ ดทนเพื่อแลกชีวิตผม ผมก็ต า ยเหมือนกัน ผมทำต ามที่พ่อบอ กแล้ว ลูกพ่อต้องดูแลพ่อ ส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้ ก ร ร มของใครของมัน ผมเดินร้องไห้มาถึงห้องเช่า เอาเ งิ นจ่ายค่าเช่าห้องเสร็จ ก็ลงทุนซื้อของมาข า ย เหลือเ งิ นเก็บอยู่ 30,000 บาท
และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า ก ร ร มต ามสนอง หลานไม่ได้ด่าผม แต่หลานพูดความจริง เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้ แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ พระ แม่ชี ขอทาน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเ งิ น ตอนผมมีเยอะๆ ผมเบื่อคนบอ กบุญ ผมหลอ กเขาว่านับถือคริสต์ ผมไม่เคยทำบุญ ผมเที่ยว ผมกิน ผมมีผู้หญิง ตอนนี้ผมหมดตัว มีหนี้สิน สิ้นเพื่อน ไร้ลูก
ผมถึงได้ฟังธรรมะ เข้าวัดเป็น รู้จักทาน อีกหน่อยก็คงจากไป ผมห่วงแค่เมียผม ผมภาวนาให้เมียผมจากไปก่อนผม เพราะถ้าผมไปก่อนเมียผม ผมจะต า ยต าไม่หลับ ไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหน เพราะจะไม่บอ ก ก็บเรื่องราวมาให้อ่ า น คนอ่ า นจบได้กำไร กำลังใจจากคุณต าที่ให้มา ไม่มีคำว่าอ ด สำหรับคนขยัน ไม่มีการปลงตก ถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกิน ถือว่าเป็นข้ อคิดสำหรับใครหล า ยๆ คน ที่ทะนงตนและลืมตัว ใช้เพื่อเ ตื อ นใจตัวเองนะครับ
ที่มา aanplearn
