วันนี้เราอย ากที่จะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้การใช้ชีวิตของคนฉลาด กับบทความ จงใช้ชีวิตด้วยการเอาปากไว้ที่ใจ เอาใจไว้ที่ปาก ไปดูกันว่าการที่คนฉลาดมักจะเอาปากไว้ที่ใจ และเอาใจไว้ที่ปากนั้นช่วยให้ชีวิตดีขึ้นได้อย่ างไร
คนฉลาดเอาปากไว้ที่ใจจะปากหนัก ( ไม่ค่อยพูดมาก ) คนโง่เอาใจไว้ที่ปาก ใจมันไม่อยู่ที่ตัว ใจมันไปอยู่ที่ปาก มันจึงพูดไปวันยังค่ำ ความสำคัญของตัวเองที่ควรเข้าใจกันไว้ ‘อัตตัญญุต า’ คือ ความรู้จักตน และก็ประพฤติปฏิบัติให้สมกับฐานะของตน ต้องรู้ว่าสถานภาพของเราเป็นอย่ างไร ในวัด บ้าน โรงเรียน สถานที่ราชการ เราควรวางตัว ทำตัวอย่ างไร แต่การวางตัว ไม่ใช่การถือตัว อันนี้ขอฝากไว้เป็นข้อคิด อยู่ให้พอเหมาะพอ ดี มีศีลาจารวัตรอันงดงาม สงบเสงี่ยมเจียมตัว
การพูดจาปราศัยก็พูดเฉพาะที่จำเป็น ที่ไม่จำเป็นก็ไม่ต้องพูด การจะพูดจาอะไร ต้องนึกคิดพิจารณาเสียก่อน ใช้สติสัมปชัญญะไตร่ตรองให้รอบคอบเสียก่อน ว่าสมควรหรือไม่ อย่ างนี้เป็นการดี จะทำอะไร อย่ าให้ข า ดสติสัมปชัญญะ อย่ าทำอะไรเหมือนคนต าบอ ด อย่ าให้เข้าทำนองที่กล่าวว่า ‘คนโง่เอาใจไว้ที่ปาก’ คือ คิดอะไรก็ไหลออ กปากทันที จะไม่ดี ส่วน ‘คนฉลาดเขาเอาปากไว้ที่ใจ’ คือ เวลาเขาจะพูด เขาจะคิดไตร่ตรอง ย้อนแล้วย้อนอีกว่าจะมีผลดี ผลเสีย
และมีผลกระทบ ทั้งส่วนตนเองและคนรอบข้างอย่ างไร ซึ่งเขาจะกลั่นกรองเสียก่อนจึงพูดออ กมา อันนี้ให้จำใส่ใจเอาไว้ นี่คือ ‘อัตตัญญุต า’ คือ การรู้จักวางตน หรือทำตนอย่ างไร นอ กจากรู้จักตน ตั้งตนให้อยู่พอเหมาะพอ ดีแล้ว ก็จงพย าย ามพัฒนาตนเอง ให้เป็นที่พึ่งของตัวเองได้ด้วย อย่ าได้คอยแต่จะพึ่งพาอาศัยคนอื่น ข้อสำคัญที่สุดคือ การรู้จักตนเอง ควรนึกเน้นให้มันลึกเข้าไป พย าย ามฝึกหัดดัดนิสัยของตัวเอง พย าย ามปกครองตนเองให้ได้ ให้ตนเองเป็นที่พึ่งของตนได้จริงๆ
สุภาษิตท้ายบท
‘โมกโข กัลย าณิย า สาธุ’ แปลว่า การเปล่ง/ กล่าว วาจางาม ย่อมยังประโยชน์ให้สำเร็จ, aanplearn
‘มุตวา ตัปปติ ปาปิกัง’ แปลว่า คนใดพูดวาจาชั่ ว ย่อมเดือ ดร้อน
ที่มา พระสุพรหมย านเถร ( ครูบาพรหมา พรหมจักโก ) วัดพุทธบาทต ากผ้า, aanplearn
