วันนี้เราอย ากที่จะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้ข้อคิดการใช้ชีวิต กับบทความ แม้ว่าวันนี้จะไม่เหลือใคร อย่ างน้อยก็ยังเหลือตัวเองอยู่ข้าง ไปดูกันว่าทำไมวันที่ไม่เหลือใคร จึงเหลือแค่ตัวเราเองที่จะอยู่ข้างๆ
แม้คุณจะเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ที่คอยจะปรับตัว ให้เข้ากับโลกภายนอ กเสมอ หรือคนชอบเข้าสังคม ที่กำลังเรียนรู้ที่จะอยู่เพียงลำพัง คนที่ต้องใช้ชีวิตคนเดียว ทั้งด้วยความเต็มใจ หรือไม่เต็มใจก็ต าม คนที่เพิ่งเลิกกับแฟน หล า ยคนอาจไม่ชอบ อยู่คนเดียว เพราะมีความคิดว่า กลัวจะเหงาแต่ที่จริงแล้วนั้น การอยู่คนเดียว มันหมายถึงว่าการมีอิสระ และแน่นอนว่าหล า ยครั้ง เราก็หนีความเหงาไม่พ้น คนเราต้องเจอเรื่องราวต่างๆบ้าง
แต่นี่ก็เป็นโอกาสที่ดีของหล า ยๆคน ให้ได้เรียนรู้ ที่จะสนุกสนาน และเห็นความงดงามของชีวิต ที่สันโดษและความมหัศจรรย์ของการอยู่คนเดียวบ้าง เมื่อคุณต้องอยู่คนเดียวคุณก็ไม่จำเป็น ต้องแบ่งเวลาให้คนอื่น คุณจะได้ค้นหาว่าจริงๆ แล้วเราเองชอบทำอะไร และใช้เวลาไปกับมัน โดยไม่ต้องรู้สึกผิด ไม่มีใครหรอ กที่อย ากจะเดินคนเดียว ในถนนที่ย าวไกล และโดดเดี่ยวไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ว่าใครก็อย ากจะมีใครสักคน คอยเดินข้างๆ
คอยร่วม ทุ ก ข์ ร่วมสุขด้วยกันทั้งนั้น แต่พอดีบังเอิญว่ามันไม่มี หรือแม้มันจะมี มันก็ไม่ใช่นี่สิ ถ้าการต้องมีใครสักคน ที่คอยเดินเคียงข้างเรา แต่เขาคนนั้น กลับต้องทำให้เราร้องไห้เสียใจอยู่ร่ำไป เราก็ควรที่จะเดินคนเดียวมากกว่า เพราะบางทีเราก็ต้องหัด ที่จะเดินคนเดียวใช้ชีวิตคนเดียว อ ย่ า คิดหวังพึ่งคนอื่น คนที่เราควรพึ่งพา ก็คือตัวของเราเอง เพราะในวันที่เราไม่เหลือใคร เราก็เหลือตัวเอง เราเดินคนเดียวให้ได้ แล้วเราจะเข้มแข็งมากขึ้น
ที่มา sansabai, boktorth, sabuyjaijung
