วันนี้เราอย ากที่จะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้ข้อคิดการใช้ชีวิตกับบทความ อย่ าพึ่งทำตัวกินหรู อยู่แพง อวดร ว ย ทั้งที่ชีวิตจริงเป็นห นี้ ไปดูกันว่าทำไมไม่ควรทำตัวอวดร ว ย
อวดร ว ยแต่รายได้น้อย ชอบแสดงถึงความอู้ฟู่ ทั้งที่กู้ยืมมาแท้ๆ และ ถ้าคุณมีเงินเดือน 15,000 บาท เดือนนึงทำงาน 22 วัน วันละ 8 ชั่ วโมง เดินทางไป-กลับ 2 ชั่ วโมง เป็น 10 ชั่ วโมงเท่ากับคุณทำงานเดือนละ 220 ชั่ วโมง คุณจะมีค่าแรง คิดเป็นชั่ วโมงละ 68 บาท หรือตีเป็นตัวเลขกลมๆ ง่ายๆ คือ 70 บาท ต่อชั่ วโมง
ถ้าคุณกินกาแฟแก้วละ 140 บาท นั่นเท่ากับคุณแลกเวลาในชีวิตไป 2 ชั่ วโมง ‘ เพื่อ กาแฟแก้วนั้น’
ถ้าคุณกินอาหารบุฟเฟ่ต์ มื้อละ 350 บาท นั่นเท่ากับคุณแลกเวลาในชีวิตไป 5 ชั่ วโมง ‘ เพื่ออาหารมื้อนั้น’
ถ้าคุณซื้ อโทรศัพท์เครื่องละ 30,000 บาท นั่นเท่ากับคุณแลกเวลาในชีวิตไป 428 ชั่ วโมง ‘ เพื่อมือถือเครื่องนั้น’
ถ้าคุณซื้ อ กระเป๋าแบรนด์เน ม ร า คา 70,000 บาท นั่น เท่ากับคุณแลกเวลาในชีวิตไป 1,000 ชั่ วโมง ‘ เพื่อ กระเป๋าใบนั้น’ อายุเฉลี่ยของคนเรา อยู่ที่ 70 ปี หรือ 613,200 ชั่ วโมง ถ้านอนวันละ 8 ชั่ วโมง เราจะเหลือชีวิตที่รู้สึกตัว หรือตื่นนอนอยู่ 408,800 ชั่ วโมงแต่ละชั่ วโมงถูกใช้ไปแลกกับอาหาร สิ่งของ และสิ่งฟุ่มเฟือยอื่นๆ เพียงเพื่อตอบสนองกิเลสส่วนตัว หรือเพื่อให้มี ‘ หน้ามีต าในสังคม’
เราไม่ได้บอ กว่าห้ามซื้ อ ห้ามฟุ่มเฟือย หรือทำแบบนี้แล้วผิด เพราะมันอยู่ที่ความพอใจของแต่ละคน แต่ประเด็ น คือ ถ้าซื้ อน้อยลง คุณก็จะมีเวลามากขึ้น ได้อยู่กับคนรัก ครอบครัว เพื่อนฝูง มีเวลาทำในสิ่งที่ชอบเยอะขึ้น บนความพยๅยๅมเท่าเดิม ดังนั้น ต่อจากนี้ไป ควรคิดให้ดีก่อนซื้ อ คุณมีเงิน มากหรือน้อยไม่สำคัญ ที่สำคัญ คือ คุณต้องเชื่อมั่นในตัวเอง ไม่ใช่ไปเชื่อมั่นในกาแฟร า คาแพง กระเป๋าแบรนด์เน มสุดหรู รถยนต์ที่ต้อง ก้มหน้า ก้มต าผ่อนอีกหล า ยปี
สิ่งของเหล่านี้ อาจจะดูดี ดูเท่ แต่ถ้าความสามารถ และรายได้ของเรายังไม่พอ ก็ถือว่าใช้ชีวิตเกินตัว ไปหน่อย คนที่ฟุ่มเฟือยแล้วไม่เดือ ดร้อนก็มี เพราะเขามีกำลังซื้ อ แต่ส่วนใหญ่ไม่ใช่แบบนั้น ที่ทำไปเพราะหน้าใหญ่ใจโตซะมากกว่า คุณกล้าที่จะเดินสวนทางกับแนวคิดส่วนใหญ่ ในสังคมไหม คุณจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ หรือปล่อยให้ตัวเองถูกพัดไปต ามกระแสสังคม
‘ ทํางานหนักเพื่อให้ มีเงิน ก็กลัวลำบาก แต่กลับไม่คิดว่าจะลำบาก เวลา ไม่มีเงิน บากหน้าไปขอยืมเงินคนไม่ยอมทำงานเพิ่ม เพราะ อาย คน แต่กลับ…ไม่อายใคร’
ที่มา ขยำกระดาษ, noonna
