วันนี้เราอย ากที่จะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้ข้อคิดการใช้ชีวิตของคนในสมัยนี้ กับบทความ สนุขที่ชอบเห่า ยังไม่น่ากลัวเท่าใจคน ไปดูกันว่าทำไมสุนัขที่ชอบเห่า ดูเหมือนดุร้ า ย ถึงไม่น่ากลัวเท่ากับใจคน
มีนักวิจัยพูดถึงเรื่องเรื่องหมา ไว้ว่า .. ธรรมช าติของน้องหมาอยู่ร่วมกันเป็นฝูง ทั้งน้องหมาและมนุษย์พึ่งพาอาศัยอยู่ร่วมกัน มาช้านาน น้องหมามีความพย าย าม ที่จะสื่อส า รกับมนุษย์ น้องหมาใส่ใจกับผลประโยชน์ที่เท่าเทียม เมื่อเกิดความไว้ใจ
ความซื่อสัตย์จงรักภักดีจะต ามมา มาฟังเรื่องเล่าสะท้อนใจ หมาๆ คนๆ กัน…….ในซอยบ้ านจะมีหมาตัวนึง มันคงไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมเท่าไหร่ทุกครั้งที่ผมเดินผ่านหน้าบ้ าน มัน มันจะเห่า กระโจนใส่ประตูเหล็กอย่ างบ้ าคลั่งปานกับว่าผมเคยไปฆ่ าแม่มันต า ย เวลาผมไปซื้ อของหน้าปากซอยผมเคยเล่าให้พ่อฟังว่าไม่กล้าไปกลัวหมา พ่อบอ กผมว่าไม่ต้องกลัวหรอ กหมาที่ดุที่สุด ให้ลูกชิ้น มันทุกวันๆ
ซักวัน มันก็จะเชื่องเองนับแต่วันนั้นผมเจียดเงิน2บาทซื้ อลูกชิ้น1ไม้ ผมกินสองชิ้นแบ่งหมา2ชิ้นทุกวันวันแรกๆมันแทบจะกระโดดกัดมือผมให้ได้ ถ้าไม่มีประตูเหล็กผมคงมือข า ดไปแล้ววันเวลาผ่านไปไม่นาน มันไม่เห่าผมอีกเลย กระดิกหางรอผมทุกเย็นวันหนึ่งเจ้าของบ้ านปิดประตูไม่สนิท มันวิ่งกระดิกหางมาหาผมหยอ กเล่นกับผม
สนุกสนานตั้งแต่วันนั้นเราเป็นเพื่อนกัน และวิ่งเล่นกัน มาโดยตลอ ดโตมาผมจึงนึกถึงคำพ่อสอนหมาที่ว่าดุๆเราหยิบยื่นไมตรีให้ มอบความเป็น มิตรให้ ดุแค่ไหนก็กล า ยเป็นเชื่องแต่กับคนต่อให้เราดีแค่ไหน จริงใจแค่ไหน เลี้ยงอาหารดีแค่ไหนก็ยังหักหลังเราได้ลูกชิ้นไม่กี่ไม้ซื้ อใจหมาได้ตลอ ดชีวิต กับคนต่อให้เลี้ยงดีแค่ไหนก็เชื่อใจไม่ได้จริงๆหมาที่ว่าดุยังไม่น่ากลัวเท่าใจคน
ที่มา เพจ หลวงพี่ไข่, fahhsai
