วันนี้เราอย ากที่จะเพื่อนๆ ไปเรียนรู้การใช้ชีวิต กับบทความ ถึงแม้ว่าจะรักมากแค่ไหน สักวันก็ต้องจากกันไปอยู่ดี ไปดูกันว่าทำไมเมื่อถึงเวลาที่เราต้องสูญเสียเราก็ต้องปล่อยไป
ไม่มีชีวิตใครในโลกใบนี้ ที่ราบรื่นตลอ ดชีวิต ไม่มีชีวิตใครในโลกใบนี้ ที่มีแต่ความสุขตลอ ดชีวิต คนที่พบปะกับคุณมีมาก แต่ที่รู้ใจคุณจริง ๆ มีน้อย คนที่พูดคุยกับคุณมีมาก แต่ที่ค้ำจุนคุณมีน้อย คนที่เข้าใจคุณมีมาก แต่ที่เชื่อมั่นในตัวคุณมีน้อย เพราะอย่ างนี้.. เ จ็ บเองก็รั ก ษ าเอง ร้องไห้ก็ปลอบใจตัวเอง ไม่มีใครเข้าใจ ก็เข้าใจตัวเอง ไม่มีใครช่วยเหลือ ก็จงเป็นผู้อุปถัมภ์ตัวเอง รู้ว่าเวลาไหนควรพูด รู้ว่าเวลาไหนควรเงียบ คือ ลักษณะหนึ่งของคน มีปัญญา
รู้ว่าเวลาไหนควรทำ รู้ว่าเวลาไหนควรถอย คือ ลักษณะหนึ่งของคน มีสติ ของที่ดีที่สุด.. วันหนึ่งก็ต้องสูญเสียมันไป ความรู้สึกที่ดีที่สุด วันหนึ่งมันก็อาจลืม ๆ กันไป คนที่รักที่สุด วันหนึ่งก็ต้องพรากจากกันไป ต่อให้ฝันดีสักแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องตื่น เรื่องบางเรื่อง อย่ าใส่ใจให้มัน มากนัก ปล่อยให้มันผ่านไปเหมือนลมพัด ผ่านแล้ว ก็ผ่านเลยไป เรื่องบางเรื่อง อย่ าพิสูจน์ให้มันแจ่มแจ้งมากนัก
เพราะมันเหมือนตอหนาม ชัดมากก็เ จ็ บมากต าม เพราะเรื่องบางเรื่อง เมื่อรู้ความจริง ก็ใช่ว่าจะทำใจยอมรับได้ คนบางคน เมื่อรู้ความจริงว่าเป็นอย่ างไร ก็อย่ าไปเสียใจ ร้องไห้ฟูมฟาย ร้องไห้ไป ก็ใช่จะหนีความจริงพ้น จงยอมรับ แล้วเดินหน้าต่อไป คนที่รักคุณ จะทิ้งคุณไปทำไม คนที่ไม่รักคุณ จะอยู่กับคุณได้อย่ างไร ประสบการณ์ จะสอนคุณว่าควรทำอย่ างไร และเวลาจะสอนคุณ ให้เข้าใจโลกมากยิ่งขึ้น
ที่มา ตะวัน นาครทรรพ, na-aan
