วันนี้เราอย ากที่จะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้ข้อคิดการใช้ชีวิต กับบทความ หากวันนี้คุณเป็นคนซื่อสัตย์ วันเวลาจะคัดสรรสิ่งที่ดีเข้ามาเอง ไปดูกันว่าการเป็นคนซื่อสัตย์ ทำไมวันเวลาจะคัดสรรสิ่งที่ดีเข้ามาเอง
เรื่องมัน มีอยู่ว่า….
ซื่อสัตย์ เธอถูกชายนามว่าฉลาด ปล่อยไว้ที่เกาะร้างกลางทะเล…. ซื่อสัตย์ พ ย า ย า ม คิดหาวิธีที่จะกลับขึ้นฝั่งให้ได้ และสิ่งที่ซื่อสัตย์หวังก็คือ หวังว่าจะมีเรือซักลำแล่นผ่าน มาทางนี้บ้าง เขาได้แต่เฝ้ารอ แล้วจู่ๆ ซื่อสัตย์ก็ ได้ยินเสียงเพลงแว่วมาแต่ไกล เธอรีบมองไปยังต้นเสียงนั้น ๆ แล้วก็พบว่า… มีเรือลำหนึ่งกำลังมุ่งมายังเกาะนี้ บนเรือลำนั้น มีธงผืนเล็กโบกสะบัดอยู่ บนธงนั้น เขียนคำว่า ‘ ความสุขที่แท้ ‘ ซึ่งลำนั้นเป็นเรือของความสุขนั่นเอง ซื่อสัตย์จึงรีบ
ตะโกนเรียกเรือของ ความสุข
‘ ความสุข ความสุข ผมคือซื่อสัตย์เองนะ !! คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม ?? ‘ เมื่อความสุขได้ยินดังนั้น ก็พูดกับซื่อสัตย์ว่า… ไม่ได้หรอ ก หากผมพาคุณขึ้น มาด้วย ผมจะหมดสุขนะสิ แล้วคุณดูสิ ผู้คน มากมายในสังคมยุคนี้ที่พูดความจริงแล้วกลับไม่มีความสุข ขอโทษนะซื่อสัตย์ ผมรับคุณขึ้น มาไม่ได้ด้วยจริงๆ ‘ พูดเสร็จความสุขก็จากไป
ผ่านไปสักครู่หนึ่ง…. ตำแหน่ง ก็ผ่าน มา ซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียก
‘ ตำแหน่ง ตำแหน่ง ตำแหน่ง ผมคือซื่อสัตย์นะ ผมขออาศัยเรือของคุณขึ้นฝั่งได้ไหม ?? พอตำแหน่งได้ยินก็รีบบึ่งหัวเรือให้ห่างออ กไปในทันที จากนั้นก็หัน มาพูดกับซื่อสัตย์ว่า ไม่ได้ ไม่ได้หรอ ก ซื่อสัตย์คุณจะขึ้น มาอยู่กับผมไม่ได้ คุณรู้ไหม ตำแหน่งที่ผมได้มานั้น มันย ากเย็นสักเพียงใด หากผมพาซื่อสัตย์อย่ างคุณมาอยู่ด้วย ผมก็จะสูญเสียตำแหน่งไปแน่ๆ เพราะตำแหน่งนี่ผมได้มาด้วยความไม่ซื่อสัตย์ ยังไงผมก็ไม่ขออยู่ร่วมกับคุณโดยเด็ ดข าด !!
ซื่อสัตย์ได้ฟังดังนั้น ก็น้ำต าคลอ เ บ้ า ได้แต่มองตำแหน่งที่รีบออ กเรือจากไปอย่ างสิ้นหวัง เขารู้สึกสั บสนในตนเองเป็นอย่ างยิ่ง เขาก็ได้แต่คิดว่า หรือในปัจจุบันนี้ไม่มีใครต้องการซื่อสัตย์แล้ว อยู่ๆ ในขณะที่เขากำลังคิด ท่วงทำนองที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนัก ก็แว่วดังขึ้น มาจากเรือลำหนึ่ง เรือลำนั้นบรรทุก แข่งขัน เป็นจำนวน มาก และกำลังจะแล่นผ่าน มาทางนี้
ซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียก
‘ แข่งขัน แข่งขัน ผมขอขึ้นเรือของคุณด้วยได้ไหม ?? แข่งขันถามกลับมา.. คุณเป็นใคร คุณมีประโยชน์กับพวกเรามากแค่ไหน ?? ซื่อสัตย์ได้ยิน แต่ก็ไม่อย ากพูดอะไรมาก เพราะเกรงว่าจะพลาดโอกาสอีก แต่ซื่อสัตย์ก็คือซื่อสัตย์ ยังไงก็พูดความจริงเสมอ ‘ ผมคือซื่อสัตย์ห๊าาา ‘ คุณคือซื่อสัตย์ หากพวกเรามีคุณอยู่ด้วย เราจะแข่งขันเอาชนะอะไรกับใครที่ไหนได้
พูดเสร็จ แข่งขันก็หันหัวเรือจากไปอย่ างรวดเร็ว ในขณะที่ซื่อสัตย์กำลังสิ้นหวังอยู่ ทันใดนั้น…ก็มีน้ำเสียงอันเมตต าดังขึ้นว่า… ลูกจ๋า ขึ้นเรือเถิด เมื่อซื่อสัตย์เงยหน้าขึ้น มอง ก็เห็นผู้เฒ่าคนหนึ่งยืนอยู่บนเรือ ฉันคือ กาลเวลา กาลเวลาแนะนำตัว
‘ ทำไมต้องมาช่วยผมครับ ‘
ซื่อสัตย์ถามออ กไปด้วยความสงสัย มีแต่กาลเวลาเท่านั้นที่รู้ว่าซื่อสัตย์มีค่ามากเพียงใด กาลเวลาพูดออ กไปด้วยรอยยิ้ม กาลเวลาได้เล่าให้ซื่อสัตย์ฟังว่า เขาก็ได้พบ.. ความสุข ตำแหน่ง แข่งขัน ที่ทั้งหมดต่างก็ เรือล่มอยู่กลางทะเล ตัวข้ากาลเวลาในอดีต เคยเป็นทั้งความสุข ตำแหน่ง และ แข่งขัน มาหมดแล้ว และสิ่งที่ข้าได้เรียนรู้ก่อนจะมาเป็นกาลเวลานั้น ก็คือทุกสิ่งที่ข้าเคยเป็น ความสุขจะห า ยไปถ้าไม่มีความซื่อสัตย์ ตำแหน่งที่ได้มาก็เป็นตำแหน่งจอมปลอม การแข่งขันก็จะได้ชัยชนะอยู่ได้ไม่นานก็จะล้มเหลวไม่เป็นท่า จงเป็นคนซื่อสัตย์ เพราะเวลาเท่านั้นที่จะคัดสิ่งที่ดีให้กับคุณ…
ที่มา khaonaroo, kiadtikun